Mühendis bi gay

Geçen kendime sordum, "2014 yılını en iyi nasıl tarif ederim?" diye ama aklıma gelen tek şey hayal kırıklıklarım oldu. Bu yüzden 2015 benim için çok büyük anlam ifade ediyor. Bu yılı yarın geride bıraktığımızda onunla birlikte hayatımdan çıkardıklarımında tarihe gömüleceğini umuyorum.

Bazı seçimler sadece zorunluluktur

Hayatımda biri olsa keşke gerçek beni bilen, beni gerçekten mutlu eden. Beni, en önemlisi kendini kabullenmiş biri.

Eve sırf ona güzel yemekler yapıcam diye gitmek için saat saysam mesela, girse kapıdan sarılsa bana öpse beni her gün sektirmeden. Bilse keşke bazı şeylerin gerçekten birer "seçim" ya da "seçimler" olmadığını. Suçlamasa beni.

Sonra oturup filmler izlesek her gece, Allah'ın her gecesi sarılarak uyusak. Arada kavga etsek, sonra dayanamayıp gelse sarılsa bana, yatsa yanımda. Birbirimize sözler versek "hiç bitmeyecek" desek, buna tüm kalbimizle inansak ve birbirimizi ihanet dahil hiç bir şeyin ayıramayacağını bilsek keşke.

Benim onu sevdiğim kadar o sevse beni. Adımı kullanmasa yerine sadece "seni seviyorum" dese ne güzel olurdu!

Gece yanımda olduğunda, sabah olmasın diye dualar etsem keşke. Yatalım sonsuza kadar böyle koyun koyuna.

Keşke böyle biri olsa diyorum, hayatımda bir iz bırakıp kaçmak yerine orada sonsuza kadar kalacak olanlardan biri.

Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba,

Şu sıralar çok şey yaşadım, yine çok üzüldüğüm anlar oldu ama artık bununla başa çıkabilecek gücü kendimde hissedebiliyorum. Bol bol dua ediyorum eskisi gibi artık isyan etmiyorum.

İçim artık çok yanmıyor mesela sanki bir kaya gibi soğuk ve ruhsuzum. Öpüşürlerken gördüm onları dün mesela, içim yanmadı değil çok yandı ama ne oldu sonra? Gittim dua ettim, af diledim Tanrı'dan.

Bilmiyorum içimi huzurlandırıyor sanki artık bunu yapmak, hayatımdaki tüm kötü şeylerle böyle başa çıkabilirim gibi geliyor, inanıyorum. Anlatamıyorum arkadaşlarıma bir şeyler, onlar benden teker teker uzaklaşırken ve derdimi aylardır onlarla paylaş(a)madığımdan onlara artık değer vermediğimi düşünüyorlar. Hepsinden teker teker ağır sözler işitiyorum artık.

Ha, dua ediyorum derken beddua yok bunların içinde. Artık onları öyle kabullenmişim ki, sanki onun geçmişinde hiç ben olmamışım sadece kuruntu yapmışım gibi geliyor.

Ama unutmak istemiyorum. Gün gelir, arkadaş olarak bile olsa onu affederim diye korkuyorum.
Onun için sayfalarca yazıyorum her şeyi, sizi sıkmamak adına burada yayınlayamıyorum hepsini ama, biraz zaman geçtikten sonra bakıp kim beni nasıl üzmüş hatırlamak, o zaman nasıl acı çektiğimi hissetmek için saklıyorum onları, çünkü insan ne kadar hatırlıyormuş gibi hissetsede arada kaçırdığı detaylar en sonunda kendini haksız görmesine sebeb oluyor. Bende ilerde kendimi haksız görüp bir de vicdan muhasebesi yapmayayım diye sadece yazıyorum işte. Duyguları zaman köreltiyor, ne olursa olsun gerçekten insan ne yaşarsa yaşasın 1,5 ya da 10 yıl sonra karşısındakini affetmek için mutlaka içinde bir istek, bir sebeb buluyor.

Ben onu hazır hayatımdan çıkartmışken ve bunu çok acı bir şekilde yapmışken aynı şeyleri tekrar yaşamamak uğruna unutmak istemiyorum. Sadece onun için değil, belki karşıma yine ilerde biri çıkar ve aynı şeyleri onunda yaptığını farkettiğimde elimde en azından bir profil olmuş olur, onun üzerinden düşünürüm diye planlıyorum.

Ben sadece kendimi affettim. Kader ne gösterir bilemem ama hayatımda en çok istediğim şey benim gerçekten anlayan bir insanla tanışmak, onun ellerini her tuttuğumda dünyadaki hiç bir şeyin umrumuzda olmaması.

Kendinize iyi bakın güzel dostlar. Hepinizi çok seviyorum.

Hayat çok garip değil mi? Kimilerinin mutluluğu, birinin mutsuzluğu oluyor.

Son zamanlarda çektiğim sıkıntıların sebebini buldum.  Benim istediğim tek şey sevilebilmekti.

Canım sıkkın olduğunda elimi tutup ben yanındayım diyebilecek birini istedim hep. Hayatımda her zaman fuckbuddy denilen bu aşağılık ilişkiyi kınamıştım. İnsanın başına gelince ne yapacağını bilemiyor.

Ben deli gibi severken, onun için her şeyimi feda edecekken onun sadece beni canı çektiğinde gelmesi çok ağırıma gidiyor. Benim yaşayamadığım şeyi, onun bana veremediği sevgiyi ve ilgiyi şimdi kız arkadaşına göstermemi istiyor. Sanki aldatması çok normalmiş gibi.

Ben seni herkesten kıskanırken elinde bir kızla gelip ve ona saygı duymamı nasıl beklersin? Onun hiç bir şey feda etmeden senden en çok istediğim şeyi senin ellerini, kalbini ve dudaklarını elde eden birine nasıl saygı gösterebilirim?

Her şeyi geç, ben senin yanında bunda sonra kalamam ki. Ben gözünde bu kadar mı gurursuz aşağılık bir orospuyum ey göt?

Senin için döktüğüm göz yaşlarım şahittir seni ne kadar çok sevdiğime.

Zamanında bana verdiğin sözler gösteriyor senin karakterini şimdi... Hani kimse benim yerimi alamızdı? Hani kimse benim kadar sana iyi hissettiremezdi. Hani o eller sadece benimdi??

İlişkimizi öyle bir yere koymuşum ki, seni gözümde öyle büyütmüşüm ki. 2 yıllık ilişkimizin üzerine gidip bir kız bulup sonra da bana seçtiğin düğün mekanını gösterebilecek kadar aşağılıksın sen işte.

Dilerim yanına kalmaz bunlar. Dilerim öyle bir duruma düşersin ki her gece tüm kemiklerin kırılırcasına acır için. Allah'tan benim çektiğim acının 10, 100 katını dilemiyorum, sadece benim çektiğim kadar çek yeter. Benim hissettiklerimi hisset, her gece öl, ağla ve uyu.

Ne yaparsam olmuyor artık eskisi gibi çünkü anladım bazı şeylerin yerine gel(e)meyeceğini. Anladım senin umursamazlığını, aptallığını ve hayvanlığını.

Senden vücudumun her zerresi kadar tiksiniyorum adam. Düşündüğümde ağlamadan duramıyorum, ne zaman geçer bilmiyorum. Hiç geçmeyecek gibi acıyor içim çünkü.

Öl Adam öl. Acısın seninde için benim gibi. Ben sana hakkımı helal etmiyorum. Dilediğini yap, dileğim aynı acıları çekerken görmek seni. O acının her darbesinde hatırla beni.

camlar açık kalmış, üşürken sabah olmuş 

"uyan" dedi bir ses, "uyan,o burada" 

uyandım, aradım, bulamadım

Merhaba güzeller,

Seviştikten sonra olması gereken sevgili modeli

Kıskanılan ilişki modeli

Hll spr dvam byle .s

4. Elinizi tutmaktan çekiniyor mu?

Çok tatlısınızzz

Öyle bir hal aldık ki, insan şaşırıyor. Bana bundan 2 ay önce böyle olacaktınız deseler inanmazdım. Eğer kendim böyle olacağını düşünseydim, kendime kızardım. Hayatımda her şey yarım. Tam hayatımdaki istediğim her şeye sahip oldum derken fark ettimde, sahip olduğum tek şey senmişsin.

Dün gece aradı çağırdı yanına. Ortak bir arkadaşımızla oturuyorlardı. Geçtim oturdum, içiyorlardı zaten bende aldım bir şeyler.



Arkadaş bu adamı sakın kırma dedi. Herkes gider ama sadece seni sevenler etrafında kalır dedi, hiç biri sevgiliden üstün olamaz, olmasın dedi. Arkadaş meselemizi bilmiyor tabi, o öyle kafası uçmuş şekilde nasihatlar savururken, ben ona "Senin için yaptığım hiç bir şeyin mi değeri yoktu?" diye sordum. Ağlamaya başladı, benim için sadece dost ol başka bir şey istemiyorum, biraz erkek ol dedi göğsüme vurdu.



Tutamadım kendimi... O kadar zoruma gitti ki. Sanki suçlu benmişim gibi, beni kendi kafasında günah keçisi ilan etti. Açtı ellerini simaya ağlamaya başladı sadece o da. Anlayamadım. Gözünden akan her bir yaş ne kadar pişmanlık duyduğunu gösterdi bana. Bir daha olmasın dedi.

Bu sırada ortak arkadaşımız bir yanında ben diğer yanında oturuyordum. Arkadaş "Bu adam bir şey oldu mu yanına koşar, bu adam menfaat aramaz. Sana cinsel olarak yaklaşıp öyle düşünmeyecek biri bu adam" dedi zaten öldüm. Kafasını o konuşurken bana doğru çevirmiş, gözleri -göz bebeklerini göremeyeceğim kadar- dolu. Sadece şok oldum. O an yaşadığım mide bulantısı ve utanma duygusunu hayatımda hiç bu kadar sert tatmamıştım.

Ona göre suçluydum. Belki onu zorla ayarttığımı düşünüyor... Dün gece o kadar çok istedim ki orada anlatabilmeyi bir şeyleri. Kimse benim duygularımı sormuyordu. Arkadaşım bilseydi, sorardı.
Hayallerim vardı benim. Hayatımdan dün geceyi tamamen silmek istiyorum. Bu konuyu kapattıktan sonra ağladı o kızı anlattı bütün gece boyunca. Ben dün sabah ölseydim de keşke yaşamasaydım dün geceyi.

Zaten şu son 1 aydır yaptıkları ile göstermişti, onun için aşkın ne demek olduğunu. Şaşırmamam gerekti, her şeye provalıydım. Ama ahh tek olsaydın ulan orada varya tek benimde ona söylemek istediklerim vardı. Bana "Eskisi gibi ol yanımda sadece dostum ol, o zaman yaptığın her şeyin değeri olur" derken oracıkta can vermek istedim. Benim fikrim sorulmadan, o ucuz yargılarıyla birlikte verdiği bu karara saygı duymak zorundayım. Blog okuyucularım -siz- şahitsiniz o gittiğinden beri yaşadıklarıma.

Aldım ikisinide evime getirdim. Götürdüm onu yatağına yatırdım. Tutturdu, arayacağım onu diye ve aradı. Çok garibime gitti. Ben onun için ölmeyi isterken, o da bunu başkası için istiyordu. Hayat çok garip, Tanrı çok acımasız. Şimdi onun hep yüzüne baktığımda, sonu eskisi gibi hayal edebilir miyim bilmiyorum. Bana dün attığı o bakışlardan anladım benden ne kadar iğrendiğini aynı zamanda kendinden de. Rüyasında kıyamet görmüş. Bana ben 1 haftadır ne rüyalar görüyorum biliyor musun dedi. Kız arkadaşının doğum gününe 1 hafta kala kıyamet kopuyormuş. Doğum gününde onun yanında olamayacağım diye üzülüyor, ağlıyormuş. Duydukça midem bulandı. "Benim 1 aydır ne rüyalar gördüğümü biliyor musun sen peki?" diyemedim. Her gece sensiz yatıp sabah senle -hayalinle- uyanmak, dokunmaya çalışmak ama yapamamak nedir bilir misin diye bağırmak geldi içimden ona.

Ağladım sadece, sanki utanç duymam gereken benmişim gibi onun orada olmamı istediği kişi oldum. Madem bu kadar yanlış geliyordu, neden devam ettirdin? Yıl oldu sonra mı aklına geldi bunlar?

Dayanamıyorum artık. Biraz erkek ol dediğin ben (biz) aslında senden (sizlerden) daha yürekliyiz! Sadece bunu bil yeter.

Biliyorum defalarca söz verdim ondan bir daha bahsetmemek için kendime, sizlere. Ama çok üzüldüm yine görünce onu işte.



Şu 1 aydır üzerime bu yalnızlık öyle bir sinmiş ki, buram buram sensizlik kokuyorum. Bitmeyen öyle bir acı varki o paramparça olmuş kalpte, bazen dayanamayacak sanıyorum. Dualar ediyorum hemen sonra isyan etmeye başlıyorum. Bilmiyorum bir gün benim onu sevdiğim kadar sevecek biri karşıma çıkar mı ama, korkuyorum bir yandan da. Hem seni unutmaktan, hem de başkasına tutulup yine bu duruma düşmekten. Ben seni yanımdayken bile özlüyordum be çocuk.


Şimdi sana duyduğum bu hisler sevgi mi nefret mi daha ben bile karar veremezken sen kim bilir ne kadar mutlusundur onunla. Ona gönül rahatlığıyla sevgilim der, elini hiç bırakmazsın. Her kavgamızda bana "kırılmayı öğren" derdin ya çocuk, ben kırılmayı değil ölmeyi öğrendim seninle.

Nefret duygum ağır basıyor şimdi düşündükçe bunları, aynı şekilde biri de sana "kırılmayı" öğretsin istiyorum. Beni böyle yüz üstü bırakıp gittiğin o kız var ya, benim çektiklerimi sana çektirsin ikinizde mutlu olamayın istiyorum.



Belki eskisi kadar ağlayamıyorum ama gözümden düşen damlalardan olmuş denizde boğulun istiyorum...

"Bitmeyen bir acı kanıyor içimde akmıyor, bitmiyor" diyor ya çok doğru diyor. Özlüyorum lan yine, köpekler gibi özlüyorum seni. Herkes eminim tatmıştır bu duyguyu. Önce deliler gibi sevmiştir, sevişmiştir. Sonra bilinmeze doğru gider bir şeyler. Dersin kendi kendine ulan bir şeyler yanlış gitmeli? Hayat bu kadar güzel, insan sürekli mutlu olmamalı dersin. Hayat sana bunu öğretmiştir, küçüklükten beri başına güzel bir şey geldikten sonra korkarsın, kesin arkasından kötü bir şey gelecek diye. Sonra gelir... O sensin yaşayamam diyen çıkar hayatınızdan ve bunuda olabilecek en rezil biçimde yapar.

Anlarsınız o zaman her şeyi, aşkın aslında yalan olduğunu. Beraber anılarınız gelir aklınıza sürekli, her hata tek tek gözünüze batar, pişman olursunuz. Nasıl bu kadar aptal oldum dersiniz. Nasıl kör oldum, onu nasıl bu kadar sevdim ki? Hele bir de beraber yaşıyorsaydınız tamam, depresyona hoşgeldiniz. Evde yemek yediğiniz tabak, su içtiğiniz bardak bile onu hatırlatır. Yatağınızda ikinizin sıcaklığını aynı yastıktaki ağırlığınızı özlersiniz.

En son aşama umuttur. Bu aşamaya geldiyseniz ondan çok nefret ediyor olmalısınız ama yarın öbür gün çıkıp gelse kendini affettireceğinden de emin bir şekilde kendinizden de tiksinirsiniz.

İşte ben tam son aşamadayım.

"Döner mi gidenler?"

Merhaba güzeller,

Biliyorum sizi çok sıkıyorum. Sürekli aynı konuyu aynı adi insanı ve aynı kalitesizliği, utanmazlığı yazıyorum.

Ama unutamıyorum işte. Taslaklara yazıp yazıp kaydediyorum sonra yayınlayınca bir an ferahlıyorum. Onun yaptığı bu onursuzluğu ne kadar kişiye ulaştırabilirsem o kadar rahat ediyorum.

Sürekli görüyorum, hakkında yeni şeyler duyuyorum sonra içim daha da acıyor. Çok mutlularmış. "Gönlüme girdin sevdiğim" diye şarkı söylüyormuş ona vs. vs.

Susamıyorum artık. Sustukça tüm kanım çekiliyor, acı çekiyorum. Ölüyorum anlasana ölüyorum.

Elbet seni zorlayamam, sevmiyorsan tamam konu kapanmıştır. Aşk tek kişilik değil karşılıklı yaşanan bir şeydir.

En çok zoruma giden beni aldattığı kişinin onu terk eden eski sevgilisi olduğunu öğrenmem oldu. Lanet olsun sana çocuk. İşte sen bu kadar gurursuzsun.

Hadi git, koşa koşa git onun kollarına sarıl. Umarım o da benim yaşadıklarımı sana yaşatır. Aldatılmanın ne olduğunu tadarsın. Umarım yine geçmişte yaptığı gibi seni kullanır kenara atar.

Yine tuttu sen krizlerim. Şu halime bak; uyku uyuyamaz oldum. Ben bunu hiç hak etmedim. Ağlamak küçükken her şeyi çözer sanırdım. Bir şey kaybolurdu ağlardım annem bulur getirirdi. Şimdi yine ağlıyorum kaybettiğim bir şey için, ama gelmiyor.

İçimde kalmışsın be çocuk. Öyle çok sevmişim ki seni, nasıl yaptım bende bilmiyorum. Her şey o kadar güzel gidiyordu ki, biliyordum bir gün karşıma engeller çıkacağını ama o engelin sen olduğunu hiç düşünmemiştim be çocuk.

Hayranım senin bu umursamazlığına. Yarın neleri kaybedeceğimiz bile belli değilken yaşamak şimdi bana çok ağır geliyor. Sabrım kalmıyor artık.

Çocukluğumu çok özlüyorum, o masumiyetimi, ağladığımda her şeyin çözülmesini. Senli günlerimide çok özlüyorum, bunca zaman benim gibi birine duyduğum hasreti. Hayatımda yaptığım en büyük aptallık kesinlikle bu. Seni kendim gibi iyi niyetli sanmam. Kullanılmış olmayı hala yediremiyorum kendime.

Korkuyorum; gün gelir bunları unutur yine seni çok severim diye. Yorgun ve bitkin; bu evden çıkmamamın sensin sebebi. Geçer diyorlar ama geçmiyor.



Tek yaşıyorum ben evde. Beraber kaldığımız bunca zaman gözümün önünden geçiyor. Düşünüyorum acaba neden mutlu değildin diye, nasıl bir oyuncuydun da beni inandırdın gözlerinin güldüğüne beraberken. O gözleri çok özledim be çocuk. Şimdi evde attığım her adımda sana ait bir şey. Hala 2 kişilik yemek yapıyorum, alışkanlık ya masaya 2 tabak götürüp sonra biri neden kirlenmedi diye üzülüyorum.

Şimdi sessizlik kahrediyor beni. Ev sensiz o kadar sessiz ki sevdiğim.

Sen beni unuttun ama, belki ben seni unutmak istemiyorum ki. Şimdi kuduz bir köpek kadar yalnızım.

Merhaba cesur insanlar,

Beni çok sevecek birini düşlüyorum hep beni çok sevdiğini anlamam için gerekli kriter ise kesinlikle seviştikten sonra tekrar sarılıp yanımda yatması. Yani bu duyguya o kadar hasretim ki neredeyse tek kriterim diyebilirim yani.

Sevgili eski katilim gibi bi sigara içip geliyorum diyip kendi yatağına yatacaksa sıçarım öyle ilişkiye :D


Bu arada belki fark etmişsinizdir blogun temasını falan değiştirdim. Bundan sonra daha çok özenmeye gayret edicem, söz veriyorum.

Kendinize iyi bakın.

Merhaba kalbi güzel insanlar, hala kendimi toparlamaya çalışıyorum. Olacak gibi sanki...

Yine acıyor içim sanki her gün sıfırlanıyor hayatım. Her şeyi yeniden öğrenmişim gibi yanıyor içim. Çok bulanıyor midem biliyorsun stresten olduğunu, anlatmıştım. Sabah yine seninle uyandım, uyandırmadan öptüm o güzel yanaklarından sonra yavaşça çıktım yataktan. Yüzümü yıkadım ve uyandım gerçeklere. Düşündükçe hatırladım, o hışımla döndüm yatağa baktım, yoktun.

İndi gözümden yaşlar, tutamadım. Kollarını aradım bulamadım. Boynuna sarılmak istedim, yapamadım.

Okula gittim lanetler sabahın körüne ders koymuşlar. Baktım tesadüfen gördüm seni onunla. Ona bakarken gözlerinin içi nasılda gülüyordu. Mutluydun aynı zamanda utanmaz ve umursamaz.

O kadar vefasızmışsın ki, defalarca söylemem rağmen seni sevdiğimi aldırmadın. Ve o kadar umursamaz bir halin vardı ki, yemin ederim, ben bile utandım kendimden.

Çok özledim ama yine de seni. Gülüşünü, gözlerini her şeyini.

Aldatılmak garip bir duygu, bunu yaşadıktan beri her gece rüya görür oldum. Özellikle dün gördüğüm rüyaya sabah uyandığımda o kadar inanmıştım ve mutlu olmuştum ki.

Sarılıyorduk yatakta onunla, her şey yalan sen gerçeksin diyordu bana. Kollarının arasındaki sıcaklık, teninin kokusu sanki her şey gerçek gibiydi. Uyandığımda gerçeği anlamam biraz zamanımı aldı. Gerçekleri hatırladıkça yeniden yıkıldım, yine ağladım ve yine küfürler ettim keşke hiç görmeseydim.

Ona sarılmayalı o kadar çok oldu ki. Ellerini tutmayalı, onu öpmeyeli, burnumu saçına gömüp kokusunu çekmeyeli.

Gel de ağlama arkadaş! Gel de üzülme!



Elbet geçer bu acı biliyorum seni köpekler gibi affedeceğimi, ama eskisi gibi olur mu artık? Affederim ama unutabilir miyim? Ellerini daha önce hiç kimse tutmamışçasına tutabilir miyim. Bende ki kıyafetini kokluyorum sürekli. Bazen sinirleniyorum yakmak istiyorum sana ait her şeyi ama sonra kıyamıyorum, kokunda uyuyorum.

Seni çok özledim çocuk. Eskisi gibi olmasada gel diyebilmeyi o kadar isterdim ki. Ama bunu ne benim gururum kaldırır, ne de senin yüreğin.

Bunca zamandır soğukluğun sebebi belli oldu. ALDATILDIM. Birazdan sokağa çıkıp bağıra bağıra haykırıcam sokaklarda bunu, nasıl kandırıldığımı ya da benim kendimi kandırıp neye inandığımı herkes duysun. Görsünler ben neyim, kimim. Keşke kelimeler gözümden dökülen yaşlar gibi olsa, çıkıp karşısına bağıra çağıra haykırabilsem.

İçim yanıyor off off. Bunu bana ait bir telefonla yapıyor, ne kadar fantastik değil mi? En çok da acıtan ne biliyor musunuz, benim kendi kendime kurguladığım ilişki. Düşünüyorumda ben onun sadece yatakta oyuncağıydım. Beni, benim onu sevdiğim gibi hiç bir zaman o beni sevmedi, sevmeyecekte.

Benim ona hissettiğim bu duyguları o başkasına hissetti. Benleyken hep onu düşündü, onu arzuladı. Ağlamamak için söz verdim kendime ama biliyorum birazdan göz yaşımda boğulucam. Önceden müziksiz uyuyamayan ben şimdi içimdekileri dinliyorum.

Tek diyeceğim; lanet olsun yahu LANET OLSUN. Allah'a isyan etmiyorum ama yine de, etmeye yüzümde yok zaten.

Şimdi düşünüyorumda hangimizin hayalleri tam olarak gerçekleşti ki? Hala ihtimal vermesem de umutlarım var benim. Umutlarım beni sıkıştırıyor vuruyor gerçekleri yüzüme. Bak diyor bak! O kadar çabaladığın insanın sana verdiği karşılığa bak! Ağlama diyor, geçeceğini biliyorsun sadece sabret herkes hak ettiğini bulur diyor.

O kadar zamanım var mı? Ben birazdan yatacağım uykudan uyanmamayı dilerken; nasıl sabrederim bunun için? Önceki yazımda haykırdım sana BELKİ YARIM KALDIM? diye. Gerçekten yarım kaldım be arkadaş.

Yanında -sırtında- taşımak zorunda değilsin/değilim artık; ne yaparsan yap, ne halt edersen et.

Bu tattığım duyguyu inşallah sende tadarsın, tek dileğim bu.

Susmak karşıdakine vereceğiniz en iyi cevaptır derler, susuyorum günlerdir. Özlüyorum deli gibi eskiyi, değişmez dediğim adam hiç tanımadığım birine değişiyor.

Bu aralar yazamadığımın farkındayım ama gerçekten çok dertliyim. Sevdiğim adamla aramız bu aralar çok kötü her günüm zehir oluyor.

Sanırım bitti ama mecburiyetten sürüyor. Artık gözlerimi bırakın, yüzüme bakmıyor. Önceden ellerini tutup göğsüne yatar o kokusunu içime çekerdim. Şimdi aynı koltukta bile oturmuyoruz.

Biliyorum Sezen Aksu'nunda dediği gibi unuturum içim yana ama ya unutmak istemezsem? Gözlerimden dökülen yaşın haddi hesabı yok, ağlayamıyorum artık.

Ne oldu da böyle olduk diye düşünüyorum ama bende bilmiyorum. Ben ne ara seni bu kadar çok sevdim be çocuk? Ne zaman benim merkezim oldun, ne zaman benim damarlarımda ki kan oldun?

Her bir şey olduğunda koşardım yanına sen benim sığnağımdın. Şimdi yokluğun sadece hep susmak gibi.

Bil ki şimdi gözlerim dolu; sen hiç birinden nefret edip aynı zamanda onu sevmek ne demektir bilir misin? Sanki tozlu bir sayfa gibi geliyor geçmişi düşündükçe. Beni sadece kullandın gibi hissediyorum, aşk bu değil.

Durmadan özlersin, etrafındakilerden kıskanırsın ama bir şey söyleyemezsin. İşte bu hasret en zoru.

Merhabalar kafam çok bozuk arkadaşlar :(

Az önce annemle yaşadığım bir şey canımı oldukça sıktı. Kendisine gayet normal birinin resmini gösterdiğimde bana verdiği tepki "Iyy eşcinseller gibi bu kim" dedi. Bende anneme duygularımı açabileceğimi düşünürdüm hep.

Ne yapacağımı şaşırdım. Sevdicek de arayıp sormuyor bide dışarıda kendimi rahatça yaşayamıyorum. Ortalığa çıkıp işte bakın işte bu ben buyum diyemiyorum. Mesela -onlara göre- birini çok sevemiyorum. Sevgilim diyemiyorum ona herkesin içinde o bunu der şu bunu söyler demesinden bıktım. Bana ne kadar ilişki yaşasakta 1 yılın sonunda sadece yatakta sevgilisi gözüyle bakmasına artık tahammül edemiyorum.

Çok yoruldum çok sadece ağlamak istiyorum.

Merhaba papatyalarım,

Merhaba sevgi çiçekleri!

Küçüklükten beri kazandığım bir alışkanlığım var benim kafama ne takılırsa kendimi rahatlatmak için sayfalarca yazıyorum yoksa rahatlayamıyorum.

Daha önce bilgisayarımda biriktirirdim, anne ve babam ile farklı bir şehirde yaşıyorum bayramda vs eve döndüğüm zamanlarda babamın bilgisarıma benden habersiz bir kaç kez girmesi ile o notları görür korkusu yaşadım.

Daha sonra Google Docs'a aktardım ama bu seferde babam her bilgisayarımı istediğinde çıkış yapmak zor geldi ve bir kezde unuttum.

Artık karar verdim anonim blog yazmak en güzeli ve en güvenlisi. Kim bilir belki kendimi hazır hissettiğim bir gün - hiç sanmıyorum ama - babamın, annemin karşısına geçer ve gerçeği açıklarım.

Yaşadıklarımı buraya dökmek için sabırsızlanıyorum.