Mühendis bi gay

Dün gördüm onu. Yanıma geldi biraz konuşmak istedi. Evime geldi akşam oturduk ve 3 saat kadar konuştuk.

İlk cümlesi şuydu: "Muhendisgay ben yaptığımız şeyler için çok pişmanım." Afalladım. Başka şeyler demesini umuyordum halbuki. "Ne gibi şeyler?" dedim. "Hani o geceleri beraber yaptığımız şey" dedi gözleri kapalı.

"Bende pişmanım" dedim. Ben "günah olduğu için pişmanım" dedi. "Kız arkadaşım bana ne zaman benden sakladığın bir şey mi var diye sorsa, ona yok derken çok utanıyorum, yüzüne bakamıyorum" dedi. Bittim. Sadece uzun uzun baktım o gözlerine.

"Neydi peki suçum?" dedim. "Senin bana karşı olan sevgin bir arkadaşa olan sevgi değildi" dedi. Sanki ilk öpen ilk elimi tutan o değilmiş gibi :) Hayret ettim. Baktım sadece şaşkın şaşkın.

"Sana bir psikologa görünmeni öneririm. Allah bizi verici taraf olarak yaratmış bunu tersine çevirmeye çalışma" dedi sinirden gülümsedim bir süre. Bende "peki ya sen? Bana daha önce içimde ne olduğunu bilmediğim bu his hep vardı demiştin, ben mi seni böyle yaptım yani?" diye sordum. "Seninle ilk defa bu kadar ileri gittim düşündükçe senden de kendimden de nefret ediyorum. Bence sende artık bu şeylerden uzak dursan iyi olur çok günah." dedi. "Ben bunu daha önce başkasıyla yaşamadım ki be aptal! Neyi bırakmamdan bahsediyorsun?" diye çıkıştım. "Eğer ben seni bu günaha soktuysam kendimden şimdi daha da nefret ettim" dedi.

Gözlerimi saklayamadım daha fazla aktı yaşlar yanaklarıma. Son kez dokundum onun yüzüne, son kez elimi sürdüm sakallarına. Kız arkadaşını anlattı bana daha sonra, ironi yapar gibi. "Bazen kendime şunu soruyorum, acaba sen hiç evlenmeyecek misin?" dedi bana. Cevap vermedim ve devam etti, "ne olursa olsun aramızda ama ben hiç bir zaman arkamı sana elletmezdim" dedi.

Güldüm. "Seni sevdiğim için seni arzulamak suç mu?" dedim. "Dediğim gibi; çok günah" dedi.

Ya hayır o kadar aptal ki. Ben devam ettim, "Madem böyle hoca oldun kız arkadaşınla yaptığın zina değil mi?" dedim. Sözümü bitiremeden daha "En azından bunu bir erkekle yapmıyorum mühendisgay" diye sesini yükseltti.

O anda anladım işte. Karşımdaki gerçekten aşık olduğumu sandığım kişi değildi. Ne kadar anlatsamda ona boştu. Dibine kadar biseksüelsin aptal diyemedim. Bunu ne kadar bastırırsan bastır eninde sonunda seni yine bulacak diyemedim.

Benimde ne kadar inançlı biri olduğumu bilir. Beni 1-2 kez sabah namazını kılarken gördüğünü ve buna rağmen hala nasıl böyle hatalara düşebildiğimi sordu. Allah'a ne kadar yalvardığımı bilmeden, kaç kez dua ederken ağladığımı bilmeden yargıladı beni yine acımadan.

Beni kaybetmek istemediğini ama sadece onun için dost olarak kalmam gerektiğinden bahsetti. Babası beni çok sever. Ona sürekli benim gibi bir arkadaşı olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söylemiş. "Gerçekleri bilseydi böyle olur muydu acaba?" diye sordu bana.

Benim gerçekten birine körü körüne bağlandığımı ve onun uğruna canımı verebileceğimi söyledi. Gözlerim yaşlı dinliyorum sadece köşede. Bana gelecekte yuvasını kuracağı insana iyi davranmamı beklediğini söyledi. Evlenince ipler onun elinde olacak, bana onunla görüşmeyeceksin derse eğer bu konuda bir şey yapamam dedi. Öleyim Allah'ım öleyim!

Benimle konuşmak istediğinde meğer ne kadar umutlanmıştım. Burada ona ne kadar sayıp sövdüysemde, gelse biliyorum affedecektim.

Gece bende kaldı, bana kaçta kalkabileceğimi sordu eğer erken kalkıp sevgilisine mesaj atmazsa kızacağından bahsetti. Ben yatmak için odama geçtim ve kilitledim kapımı o kadar huzursuzdum ki. Uyuyamadım bir süre sonra sesini duydum. Telefonda o kızla konuşuyordu. Methiyeler düzüyordu ona. Allah'ım bitsin bu gece sabah olsun artık!

Sabah'a kadar düşündüm. Tarot falı bakmaya çalıştım kendime. Sessizce ağlamayı başardım ilk kez. Hıçkırıklarım duyulmasın diye gömdüm kafamı yastığıma. Eğer gerçekten içini acıtacağından emin olsam durmazdım kıyardım canıma oracıkta.

** Ne zaman aklıma intiharı getirsem, öncelikle gözümün önüne annem gelir. Sonra babamın benden duyacağı utancın hayali vazgeçirmiştir beni hep. **

Ne olacaktı şimdi? Sessiz sedasız s*ktir olup gittiği hayatıma, şimdi öylece girip arkadaşım mı olacaktı.

Daha önce ilişkinizin olduğu biriyle arkadaş olabilir misiniz? Gerçekten merak ediyorum. Bu nasıl bir sabırdır ya-rab! Hiç mi içiniz acımaz onu başkasıyla gördüğünüzde. Hele o evimde kalmak isterse? Ya o kızı benim evime, seviştiğimiz yatağıma getirirse? Bunu mu istiyordu? Anlamıyorum.

Manevi açıdan da öyle bir yerde kaldım ki artık. Öyle nefret doldum ki yine. İsyan edecektim Allah'a, neden lanetli yarattın beni? diye.

Sabah olduğunda teşekkür edip gitti. Böyle mi kapanmalıydı bu? Ben kavga edeceğimizi tahmin ediyordum ama sonunda dudaklarıma yapışıp beni çok özlediğini söyleyecek diye bekliyordum.

Olmadı arkadaşlar. Yine kaybettim. Son zamanlarda hayatımdan o kadar çok şey kaybettim ki, artık biriyle rekabete girmekten korkar oldum. Her şeyi rekabet sanıp korkar olurdum.

AŞK bitti mesela benim için artık. Bu muydu gerçekten hayat? Eğer buysa 23 senemi boşuna harcamışım, gitmeliydim.

Son kez tuttuğum o ellerini, son kez baktığım o gözlerini başkasına bakarken, başkasının elini tutarken görmeye gerçekten katlanabilir miyim bilmiyorum. Tek bildiğim şey artık ağlamak istemediğim.

Benim aşk sandığım bu şey, cennet diye kokladığım o beden meğer bir hiçmiş. O abazalığından yaklaşmış bana resmen demek istediği buydu yani ama biseksüel olduğunu biliyorum be adam. Ne kadar günah diye kaçsanda bu "içinde ne olduğunu bilmediğin" hislerden, onlar senin peşini hiç bırakmayacak.

Beddua etmiyorum artık inan. Sadece seni Allah'a havale ediyorum. Madem bu kadar inançlısın, ilahi adalet versin kararı.

SON