Mühendis bi gay

Hani derler ya her konuda bir ilkler bir de sonlar unutulmaz diye. Oturup düşünüyorumda 2 gecedir, hayatımda gerçekten unutamadığım çok ilkim var. İlk aşkım, ilk cinselliğim, birini ilk öpüşüm ama hiç sonum olmadı benim. Sorun bende mi bilmiyorum ama sadece unutulmayacak bir yer bıraktı gittiler benden.

İlk aşkımı lisede bulmuştum, platoniktim, ilk kez kan kaybettim o dönem. İlk cinselliğim ise size burada anlattığım adamla oldu.

Bekaret sadece kızlardaki zardan ibaret olan bir şey değildir. Her şeyin bir bekareti olur. Dudaklarının, ellerinin, her şeyin. Eminim kimse bekaretini öyle sıradan bir adama vermemiştir. Mutlaka ona karşı sıcaktır, seviyordur. Ben şahsen bir şeyler hissetmediğim adama yaklaşamam, geçip yanında yatamam. Konumuza dönersek, bir kez birlikte olduğunuzda birbirinizin tadına baktığınızda, ilk kez bir bedenin kokusunu alıp birinin sıcaklığını kollarınızda hissettiğinizde bir bağımlılık haline geliyor sizin için bu. Birlikte olduktan sonra ben ne yaptım diyip pişman olacağınız kendinize her defasında sözler verip ama hemen ertesi günde kendinizi onu hayal ederek tatmin ediyor olacaksınız.

İlk başta gerçekten tabir-i yerindeyse alev alevdi bizim ilişkimiz. İlk sevişmemizde utandık, kaçtık birbirimize söz verdik bir daha asla olmayacak diye. Sonra birbirimizi yine yan yana bulduk, her fırsatta seviştik. Sonra alıştık birbirimize fantezilere sardık, çok şey denedik. İlk defa hayatımda bir şeyin düzgün gittiğini düşünüyordum. Her seferinde yeni bir şey istediğinde onu heycanlandırdığımı düşünüp seviniyordum. Sonra bu seks denen şey bizim için o kadar monoton ve standart bir hale geldi ki, birbirimiz için değil sadece ihtiyaçlarımız için yapar hale geldik.

Hayatımda yaptığım en büyük hata onun her dediğini harfiyen yapmaktı. Dudaklarından bir kez öpe bilmek için defalarca yalvardım. Gerçekten sevse izin verirdi, gerçekten beni istese oda bunu merak ederdi. Arkama geçip işini bitirdikten sonra kıyafetlerini alıp bir şey demeden kalkıp siktir olup gitmezdi.

İşte ben böyle bir aptalım. İşte ben bekaretimi böyle bir hayvana verdim. Hep mükemmel biri olsun istedim bekaretimi vereceğim adamın.

Aylarca resmen fahişe rolü oynadım. Onun için genel evdeki herhangi bir orospudan tek farkım hizmetin ücretsiz olmasıydı. Sadece onunu orospusuydum, sonra kız arkadaşı oldu. Yine bir ilki yaşadım aldatıldım. Aslında aldatmak değil bu, fahişeler aldatılamaz çünkü. Onun metresi rolünü oynadım bir sürede. En sonunda çekti gitti, kala kaldım. Kendimi köşeye çektim, "acaba neyi yanlış yapıyorum?" dedim. Defalarca hatayı kendimde aradım. Ben onu çok sevdim, ellerini gerçekten severek tuttum. Onun vücudunun kokusunu ciğerlerime cennet diye çektim.

İlk kez bu kadar çok sevdim, ilk kez birini kaybettim. Unutamadım. Hala içim yanar, hala ne kadar küfürler savursamda kendimi onu hayal ederek tatmin ederken bulurum. Hala kokusu burnuma geldiğinde geceleri uykumu kaçar sabaha kadar oturur ağlarım. Çok sevmekte suçmuş, çok değer vermekte suçmuş diye yakınırım.

Çok sevmek pişmanlık getirir diyorum artık kendime sık sık. Biri bana biraz iyi davransa hemen ondan koşar adım uzaklaşırken buluyorum kendimi. Güvenemiyorum artık kimseye. Birine daha değerli ne verebilirim ki artık diyorum? Bundan sonra her gelen üstümden geçip beni bir fahişe olarak nitelendirecek diye düşünüyorum.

Çok özledim seni şaka değil.