15 Eylül 2014 Pazartesi
Susmak karşıdakine vereceğiniz en iyi cevaptır derler, susuyorum günlerdir. Özlüyorum deli gibi eskiyi, değişmez dediğim adam hiç tanımadığım birine değişiyor.
Öyle bitmiş, tükenmiş hissediyorum ki. Her şeyin yalan olduğunu düşünmek, kullanıldığını fark etmek beni çıldırtıyor. Hala arkamı dönüp baktığım o umutlar için ılımlı davranıyorum ama her seferinde aynı tepkiyi alıyorum. Artık karşımda aşık olduğum o adam değil benden ölesiye nefret eden biri var.
İçimdekileri dinliyorum bu gece, doluyor içim ama ağlamıyorum. Eskiyi hatırlıyorum, gözlerim deli gibi doluyor ama akmıyor artık tek yaş. Yoruldum. Keşke çıkıp konuşabilsem bağıra bağıra hislerimi ona haykırabilsem o da bana haykırsa ve rahatlayıp sarılsak yine. Deli gibi tutulmuşum, kaybolmuşum sende çocuk. En kötüsüde senin bağımlın olmuşum.
Bende kalmış tişörtlerini koklamak, özlemini kimseye haykıramamak nedir bilir misin sen? Artık ağlayınca huzur dolduğuna inanmak ve ağlayamamak, ilişkimizi ağzımdan kaçırırım korkusu ile sarhoş olamamak nedir bilir misin?
Birini çok sevip ondan hiç tepki alamamak, birinden ölmesini isteyecek kadar nefret etmek ve tek dileği onun kollarında ölmek ne demektir hissedebilir misin?
Yazık bana da, sana da, bize de
