6 Kasım 2014 Perşembe
Öyle bir hal aldık ki, insan şaşırıyor. Bana bundan 2 ay önce böyle olacaktınız deseler inanmazdım. Eğer kendim böyle olacağını düşünseydim, kendime kızardım. Hayatımda her şey yarım. Tam hayatımdaki istediğim her şeye sahip oldum derken fark ettimde, sahip olduğum tek şey senmişsin.
Çıkıp gittiğinden beri hayatımda her şey yarım. O kadar zor geliyorki hala yalnızlık, sanki 1 aydır yalnız değilmişim gibi. "Çok mu sevdin onu söyle be adam!" diye çıkışıyorum aynada kendime.
Yaşamaktan zevk almıyorum, yaşamak istemiyorum. Daha 1 hafta önce bana kustuğun düşüncelerin ve ucuz yargıların tek tek saplandılar bana.
Geçmişimi düşünüyordum da; ben hayatımda hiç kimse için bu kadar fazla ağlamamıştım. Beni mahvettin be çocuk. Hayatta rol yapmak zorunda olmak istemiyorum artık, sabah mutlu geceleri ağlayarak uyumak istemiyorum.
Onun doğum günü için yana yana hazırlık yaparken benim doğum günümü bile kutlamaktan aciz olduğun aklıma geldi. Doğum günümde bile bana bir telefonu çok gördüğün için tüm gün ağladığım aklıma geldi.
Artık arkama bakıp ne kadar aptalmışım diye kendimi üzmek istemiyorum. Nasıl bir acı olduğunu bile anlayamadım bunun. Her gece oracıkta can verir gibi acıtıyor, ama öldürmüyor.
Artık unuttum senin ellerini. Hatırlamayı o kadar çok istediğim şey var ki. Beni sadece işi düştüğünde arayan, beni sadece cinsel olarak seven birini hatırlamak ne kadar beni gurursuz biri yapsada çok istedim bunu. Aslında ben her şeyi hak ettim. Kimseye vermediğim tavizler, değerler hepsini sana altın tepside sundum. Ben böyle mutsuzken senin mutlu olmana tahammül edemiyorum. Seni bu kadar çok severken senin beni kullandıktan sonra çekip gitmene, onun için ölecek olmana katlanamıyorum.
Ben sana hakkımı helal etmiyorum. Senin hakkında yazdığım bu son yazıda ve kalbimde bu gece sana veda ediyorum. Belki bir gün ilerde burayı sana gösteririm, okurken içinde azıcıkta olsa sızladıysa teşekkür ederim. Eğer bunu okuyan sensen bil ki bu satırlar senin için.
Ben bu satırları yazarken bile göz yaşlarımı tutamıyorum. Bu blogta yazdığım bunca şeyi ne kadar çok istesemde senin karşına geçip haykırmamı bekleme benden. Daha doğrusu artık bunları okuyorsan hiç bir şey bekleme benden, sadece git. Senin kendini gerçek olduğuna inandırdığın o sahte sevgiline git. Senin için şurada can verecek ben ile değilde, o iki yüzlü ile git.
Sana şuan bir tavır yapmıyorum inan. Aldandım ben sana. Kör oldum. Senin adına dileyebileceğim tek şey bundan sonra bu yaşadıklarımı seninde yaşamanı isterim. Her sabah intihar düşüncesiyle uyanıp, ağlayarak uykuya dalmanın ne olduğunu tatmanı isterim.
Seninde bir gün gururunu kırabilecek biri ile tanışmanı ve hayatını, geleceğini onun ömrüne harcamanı dilerim.
Şimdi git.
ELVADA ÇOCUK.
Beddua döner dolaşır seni bulur derler evladım, yapma çocum sen içini ferah tut. Çünkü daha iyisini bulacaksın :)
YanıtlaSil